29 Ιουνίου του 1958. Τόσο έδειχνε το ημερολόγιο όταν όλος ο κόσμος υποκλίθηκε στο μεγαλείο ενός 17χρονου, ονόματι Έντσον Αραντες ντο Νασιμεντο ή πιο γνωστό ως Πελε. Η Βραζιλία, είχε μόλις κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο με το επιβλητικό 5-2 επι της Σουηδίας. Από εκείνη τη μέρα, το όνομά του ξεκίνησε να διαδίδεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Καθε πιτσιρικάς της εποχής ζούσε με το όνειρο να μοιάσει στο 《Μαύρο Μαργαριτάρι》 παρόλο που σχεδόν κανείς δεν τον είχε δει να παίζει, αφού οι αγώνες που μεταδίδονταν τηλεοπτικά ήταν ελάχιστοι. Τρεις μέρες πριν μπούμε στο 2023, η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του, προκάλεσε θλίψη σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Δύο χρόνια μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Βραζιλιάνος θρύλος ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Παρά το γεγονός ότι πλέον δεν είναι κοντά μας, το όνομά του έχει αφήσει τόσο μεγάλο αποτύπωμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που δε θα ξεχαστεί ποτέ, και θα μείνει στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν, ή έστω να διαβάσουν και να ακούσουν για αυτόν. Παρακάτω, ακολουθεί ένα αφιέρωμα στη ζωή του Πελέ, και κυρίως στα σπουδαία επιτεύγματά του ως ποδοσφαιριστής.
ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Πελέ, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 στην φτωχική πόλη Τρες Κορασόες, της πολιτείας ΜίναςΖεράις της Βραζιλίας, 300 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Όπως αρκετοί άνθρωποι που είχαν σπουδαία εξέλιξη, ετσι και ο Βασιλιάς του Ποδοσφαίρου, όπως πολλοί τον αποκαλούν, ζούσε με ελάχιστες ανέσεις. Οι γονείς του ήταν άποροι, με αποτέλεσμα ο γιος τους να γνωρίσει το ποδόσφαιρο κλωτσώντας τις κάλτσες του, τις οποίες είχε γεμίσει με χαρτιά, ακολουθώντας έτσι τα χνάρια του πατέρα του. Ο Ζοάο Ράμος ντο Νασιμέντο, υπήρξε ελπιδοφόρος διεθνής κεντρικός επιθετικός, με έφεση στις κεφαλιές. Με αυτόν τον τρόπο έχουν προέλθει πολλά από τα τέρματα που πέτυχε κατά τη διάρκεια της καριέρας του, η οποία διακόπηκε απότομα κι άδικα στα 25 του χρόνια, από έναν τραυματισμό. Η μητέρα του, Δόνα Σελέστε, δεν ήθελε ο Πελέ να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με τον άντρα της, αλλά ο μικρός αγαπούσε το ποδόσφαιρο όσο τίποτε άλλο. Παράτησε το σχολείο στην τέταρτη τάξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού ήταν γραφτό να έχει διαφορετική σταδιοδρομία. Για να μπορέσει να αγοράσει δική του μπάλα δούλευε σε καταστήματα τσαγιού ως υπάλληλος και γυάλιζε παπούτσια έξω από τους κινηματογράφους. Παρά τις οικονομικές δυσχέρειες, ο Πελέ όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξή του, έζησε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία, με οδηγό τον πατέρα του, ο οποίος του έδινε χρήσιμες συμβουλές. Δύο από αυτές ήταν οι παρακάτω: «Μην νομίζεις ότι είσαι καλύτερος ή πιο σημαντικός από τους άλλους, είσαι ίδιος, οπότε να τους σέβεσαι όλους» και «Για να είσαι ποδοσφαιριστής χρειάζεσαι συκώτι. Είναι ένα θεμελιώδες όργανο του ανθρώπου, αν δεν λειτουργεί καλά τότε δεν είσαι καλά. Είναι σαν την καρδιά».
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1956 αγωνιζόμενος με τη Σάντος στην οποία παρέμεινε σχεδόν 18 χρόνια λόγω της αγάπης του για την ομάδα του, αλλά και της απαγόρευσης που εφάρμοσε η κυβέρνηση της χώρας, καθώς το 1961 ο τότε πρόεδρος της Βραζιλίας με σχετικό νόμο τον χαρακτήρισε «εθνικό θησαυρό»!!! Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε όλους τους ομαδικούς και ατομικούς τίτλους που διεκδίκησε και απέκτησε πρωτοφανή παγκόσμια φήμη ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που είχε μέχρι τότε παρουσιαστεί ήδη από τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, ενώ άλλαξε την πορεία της ομάδας που από μέτριας δυναμικότητας έγινε πρωταθλήτρια κόσμου σε λιγότερο από πέντε χρόνια.
ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Η καταξίωσή του στο ανώτατο επίπεδο ήρθε με τη συμμετοχή του στα Παγκόσμια κύπελλα με την εθνική του ομάδα: προτού συμπληρώσει τα 22 του χρόνια ήταν δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής συνεισφέροντας τα μέγιστα στην μέχρι τότε χωρίς τον κορυφαίο τίτλο Βραζιλία, ο δε ίδιος κατέκτησε τον τίτλο τρεις φορές, ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει κάτι τέτοιο. Ανεπανάληπτο είναι το γεγονός ότι η κορυφή του κόσμου ήρθε πρώτα σε διεθνές επίπεδο σε ηλικία πριν τη συμπλήρωση των 18 χρόνων του στη διοργάνωση του 1958 και ακολούθησε η καταξίωση σε συλλογικό επίπεδο.
ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Ο Πελέ έγινε γνωστός σε εθνικό επίπεδο μετά από ένα τουρνουά που πραγματοποιήθηκε στο στάδιο Μαρακανά τον Ιούνιο του 1957, μεταξύ αρκετών Βραζιλιάνικων και ορισμένων ευρωπαϊκών ομάδων. Ο ίδιος αγωνίστηκε με μικτή ομάδα Σάντος-Βάσκο ντα Γκάμα. Στο πρώτο παιχνίδι σημείωσε τρία γκολ. Έπαιξε επίσης με αντιπάλους τη ΝτιναμόΖάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας, τη και τη Σάο Πάολο, σημειώνοντας ένα γκολ σε κάθε αγώνα.Με τέτοιες εμφανίσεις πείστηκε ο ομοσπονδιακός προπονητής να τον καλέσει στην εθνική ομάδα, με λιγότερο από ένα χρόνο από το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας. Αγωνίστηκε με την Εθνική Βραζιλίας για πρώτη φορά το 1957. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Σίλβιο Πιρίλο, τον κάλεσε για τους δύο αγώνες για το «Κύπελλο Ρόκα». Στις 7 Ιουλίου 1957 μπήκε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο, παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός και πετυχαίνοντας ένα γκολ στο 76ο λεπτό.
