Ένα σκληρό μάθημα!

 

Γεννήθηκα το 2006 και μέχρι πριν από έναν χρόνο δεν γνώριζα τον ορισμό της λέξης «προσφυγιά»…  Αναγκάστηκα να το μάθω με πολύ δυσάρεστο τρόπο.

Πέρυσι το καλοκαίρι επιλέξαμε για τις διακοπές μας τη Χίο. Το νησί ήταν πανέμορφο και από την πρώτη στιγμή ενθουσιάστηκα με την επιλογή μας . Η πρώτη ημέρα ήταν αρκετά κουραστική και έτσι το βράδυ επιστρέψαμε νωρίς στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση. Στη διάρκεια της νύχτας, μας ξύπνησαν ήχοι από σειρήνες και φωνές που προέρχονταν από το λιμάνι. Ανησυχήσαμε αλλά δεν μπορέσαμε να μάθουμε τι είχε συμβεί.

Την επόμενη μέρα το πρωί ρωτήσαμε τον ξενοδόχο και μας ενημέρωσε για τα τραγικά γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί την προηγούμενη νύχτα. Στις τρεις τα ξημερώματα μια βάρκα που μετέφερε τριάντα έξι πρόσφυγες, λόγω θαλασσοταραχής, παρασύρθηκε από τα θαλάσσια ρεύματα και λίγο πριν φτάσει στο λιμάνι προσέκρουσε σε κάτι βράχια. Όλοι οι επιβαίνοντες έπεσαν στη θάλασσα και μόλις οκτώ άτομα κατάφεραν να διασωθούν. Χάθηκαν γυναίκες, μικρά παιδιά και ένα βρέφος μόλις τριών μηνών.

Όση ώρα ο ξενοδόχος μας εξιστορούσε τα γεγονότα, εγώ είχα μείνει αποσβολωμένη να κοιτάω τη μαμά μου , χωρίς να μπορώνα καταλάβω τι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί τους έλεγαν πρόσφυγες. Όταν μου εξήγησαν το μυαλό μου δεν μπορούσε να το χωρέσει. Να σε διώχνουν βίαια από το σπίτι σου και από την οικογένεια σου λόγω πολέμου; Αλήθεια που συμβαίναν αυτά τα πράγματα;

Όλη την υπόλοιπη ημέρα την πέρασα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου διαβάζοντας άρθρα για τους πρόσφυγες.

Πόσο πόνο και πόση δυστυχία μπορούν να αντέξουν αυτοί οι άνθρωποι; Σε τι έφταιξαν τόσα παιδιά που αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους;

Μέσα από τη μεγάλη θλίψη που μου προκάλεσαν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας κατάλαβα το πόσο τυχερή είμαι εγώ και όλα τα παιδιά των ελεύθερων χωρών και άρχισα να εκτιμώ όλα αυτά που πάντα θεωρούσα αυτονόητα..

Την ελευθερία , την ειρήνη , την οικογένεια , την πατρίδα μου…

g_thema_bf3-thumb-large

Αναστασία Αυγέρου

Top