Η ελληνική γλώσσα ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και είναι η επίσημη γλώσσα της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην ελληνική γλώσσα έχουμε γραπτά κείμενα ήδη από τον 15ο αιώνα π.Χ.. Ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, κάθε έτος, έχει καθιερωθεί η 9η Φεβρουαρίου. Έχει την μακροβιότερη καταγεγραμμένη ιστορία από οποιαδήποτε άλλη ζωντανή ινδοευρωπαϊκή γλώσσα με τουλάχιστον 3.400 χρόνια γραπτής ιστορίας.
Γράφεται με το ελληνικό αλφάβητο το οποίο χρησιμοποιείται αδιάκοπα (αρχικά με τοπικές παραλλαγές, μετέπειτα υπό μια, ενιαία μορφή) εδώ και περίπου 2.600 χρόνια. Προηγουμένως η ελληνική γλώσσα γραφόταν με τη Γραμμική Β΄ και το κυπριακό συλλαβάριο. Το ελληνικό αλφάβητο προέρχεται από το φοινικικό αλφάβητο. Στο ελληνικό αλφάβητο βασίζεται το λατινικό, το κυριλλικό, το αρμενικό, το κοπτικό, το γοτθικό και πολλά άλλα αλφάβητα.
Η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις ελάχιστες στον κόσμο που παρουσιάζει ομοιογενή εξέλιξη και αποτελεί φαινόμενο σπάνιο στη γλωσσολογική ιστορία του ανθρώπινου γένους, διότι ομιλείται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή. Η σύγχρονη ελληνική γλώσσα διατηρεί την αρχαία γραφή και ορθογραφία των λέξεων και το 75% του λεξιλογίου της βασίζεται στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Είναι μια γλώσσα με μοναδικές αρετές: διαθέτει εκφραστικότητα, ευλυγισία, δύναμη συνθετική και ικανότητα παραγωγική, ώστε ανάλογα με τις ανάγκες να παράγει και να συνθέτει νέες λέξεις.
H ελληνική γλώσσα στο μακρύ της ταξίδι στον χρόνο πάντοτε αποτελούσε το όχημα του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής ταυτότητας. Από τις μυκηναϊκές πινακίδες τής Γραμμικής Γραφής Β στα σημερινά greeklish και τη γλώσσα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, από τα ομηρικά έπη στα ακριτικά και τα δημοτικά τραγούδια, από το αρχαίο δράμα στον ελληνικό κινηματογράφο, από τη λυρική ποίηση στο ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, από την Ελληνιστική Κοινή και τη γλώσσα της εκκλησιαστικής παράδοσης στις ντοπιολαλιές και στις διαλεκτικές ποικιλίες της, η ελληνική γλώσσα ήταν και είναι ο βασικός φορέας της ταυτότητας των απανταχού Ελλήνων και το σημαντικότερο κομμάτι του υλικού και άυλου πολιτισμού μας.
«Η Ελληνική γλώσσα» του Νικηφόρου Βρεττάκου
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως,
θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα
ρυακάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
μεταξύ τους με μουσική.
Αργυροπούλου Ελένη Γ΄1
