Υπάρχουν ημερομηνίες που φωτίζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Ημερομηνίες που αφήνουν τα στενά πλαίσια του ημερολογίου και γίνονται ορόσημο στην πορεία των λαών.
Μια τέτοια ημερομηνία είναι και η 25η Μαρτίου. Ημέρα που είναι συνδεδεμένη με την πίστη, την ελευθερία και την ύπαρξη της Ελληνικής φυλής. Διπλή η γιορτή. Απ’ τη μια γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το μήνυμα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας, και συνάμα τιμούμε όλους εκείνους τους αγωνιστές – επώνυμους και ανώνυμους – που έπεσαν ηρωικά, μαχόμενοι για τη Λευτεριά της πατρίδας.
Σχεδόν 400 χρόνια κράτησε η βασανισμένη ζωή των σκλαβωμένων Ελλήνων, ώσπου στις 25 Μαρτίου του 1821 υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το λάβαρο της Επανάστασης. Απ’ τη στιγμή εκείνη άρχισε ο ένδοξος αγώνας του ’21. Πολεμούν οι λίγοι με τους πολλούς. Αλλά οι λίγοι Έλληνες φλέγονται από τον πόθο της Λευτεριάς και αψηφούν τα πάντα.
Χρωστάμε πάρα πολλά στους πρωτεργάτες της αθάνατης εκείνης εποποιίας. Ο μεγάλος αυτός ξεσηκωμός ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιων εξελίξεων, προσπαθειών και αφάνταστων ηρωισμών.
Ας δούμε όμως συνοπτικά πώς φτάσαμε σ’ αυτή την εξαίσια στιγμή του Έθνους μας.
Οι φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής επανάστασης εισχωρούσαν μέσω των ελληνικών παροικιών του εξωτερικού και στην Ελλάδα. Μεταφέρονταν από τους εμπόρους, τους ξενιτεμένους, και κατακτούσαν τις καρδιές των σκλαβωμένων.
Έπρεπε όμως πρώτα να ωριμάσουν οι οικονομικές συνθήκες, να προχωρήσει η διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στη συνέχεια να ωριμάσει η ιδέα ότι ο Ελληνικός λαός μπορεί να νικήσει στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις και μόνο.
Επομένως, η ιδέα της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού δε γεννήθηκε μεμιάς. Ο Ρήγας Φεραίος, εμπνευσμένος από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, οραματιζόταν ένα γενικό ξεσηκωμό των λαών της Βαλκανικής ενάντια στο Σουλτάνο. Ο Ρήγας θανατώθηκε, μα ο σπόρος, που έσπειρε, δεν άργησε να δώσει καρπούς. Η Φιλική Εταιρεία ανέλαβε να πραγματοποιήσει τις ιδέες του. Αυτή έδωσε την πρώτη πνοή στον Αγώνα. Χρειάστηκε όμως να εργαστεί τολμηρά και μαζί προσεκτικά, για να χτίσει μια γερή μαζική οργάνωση, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα Εθνικό επαναστατικό κίνημα. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, βάζοντας σε εφαρμογή τα σχέδιά της, ξεκίνησε τον αγώνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
Έτσι έγινε η αρχή για να ξεσπάσει απ’ άκρη σ’ άκρη η, σωρευμένη από αιώνες μέσα στην ψυχή του σκλάβου, αγανάκτηση. Και είδε τότε ο κόσμος να πραγματοποιούνται όλα όσα φαίνονταν όνειρο και παραμύθι. Γυναίκες να πολεμούν μ’ ανδρική ορμή. Αρχόντισσες να κυβερνούν στόλους. Ανθρώπους απλοϊκούς να αναδεικνύονται σε έξοχους πολέμαρχους. Ψαρόβαρκες να μεταβάλλονται σε τρομερά μπουρλότα. Μοναστήρια, τόποι γαλήνης, να γίνονται μπαρουταποθήκες της λευτεριάς. Η Ελλάδα όλη ένα ηφαίστειο!
Και το θαύμα έγινε! Ο Δαυίδ ξανανίκησε τον Γολιάθ. Η Ελλάδα ορθώθηκε και πάλι στη γωνιά αυτή του κόσμου. Με τον απαράμιλλο αγώνα του ο λαός μας αποτίναξε τον τούρκικο ζυγό, δημιούργησε δικό του ανεξάρτητο κράτος, εθνική εστία.
Η Τριπολιτσά, η Αλαμάνα, η Γραβιά, τα Δερβενάκια, το Μεσολόγγι, το Μανιάκι στάθηκαν φωτεινοί σταθμοί στην πορεία που με το αίμα του έγραψε ο Ελληνικός λαός, αποφασισμένος ή να ζήσει ελεύθερα ή να πεθάνει!
Φωνή ευγνωμοσύνης βγαίνει απ’ τα βάθη της ψυχής μας για τους ήρωες, που αγωνίστηκαν για τη Λευτεριά αλλά και για όλα τα μεγάλα ιδανικά, που οι πρόγονοί μας άφησαν για κληρονομιά στην ανθρωπότητα.
«Τιμή σ’ αυτούς που στη ζωή τους όρισαν να φυλάττουν Θερμοπύλες».
Η συντακτική ομάδα (μαθητές και καθηγητές)
