Το 1923 στην Ελλάδα έγινε ένα γεγονός, το οποίο έμεινε στην ιστορία, εφόσον την επόμενη μέρα αντί για 17 Φεβρουαρίου ξημέρωσε 1 Μαρτίου.
Προκειμένου να το καταλάβει κάποιος αυτό, χρειάζεται να γνωρίζει τις βασικές διαφορές του Ιουλιανού και του Γρηγοριανού ημερολογίου. Το πρώτο προέκυψε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα, που επιχείρησε να «διορθώσει» το ατελές ρωμαϊκό ημερολόγιο που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή. Στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας έκανε αναμόρφωση του ημερολογίου, καθώς σ’ αυτό προστέθηκαν 90 μέρες. Η 1η Μαρτίου του 44 π.Χ. έγινε 1η Ιανουαρίου, προκειμένου να γίνει εφικτή η προσθήκη των επιπλέον 90 ημερών. Η αλλαγή του ημερολογίου ανταποκρίθηκε περισσότερο σε σχέση με το παλιό. Με ένα πιο καλά δομημένο ημερολόγιο αναφορικά με τις αλλαγές των εποχών, εν τέλει η διάρκεια του έτους ορίστηκε στις 365 ημέρες. Ενώ το ημερολόγιο του Ιούλιου Καίσαρα φαινόταν τέλειο, ωστόσο είχε ένα μικρό ελάττωμα. Υπήρχε μια απόκλιση 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων ανά έτος, που μόνο πολύ μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να φανεί. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τον 16ο αιώνα να χάσει 11 ολόκληρες ημέρες.
Ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα. Το σύστημα άλλαξε ξανά και στις 4 Οκτωβρίου του 1582 προστέθηκαν 10 ημέρες, για να αποφευχθούν ανάλογα μπερδέματα και στο μέλλον. Αποφασίστηκε λοιπόν κάθε τέσσερις αιώνες να θεωρούνται δίσεκτα αντί για 100 χρόνια μόνο τα 97.
Η Ελληνική Πολιτεία αποφάσισε τελικά την εφαρμογή του Γρηγοριανού ημερολόγιου στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Με την πάροδο του χρόνου είχαν χαθεί πλέον 13 ολόκληρες ημέρες. Εν τέλει μετά τις 16 Φεβρουαρίου ξημέρωσε… 1η Μαρτίου.
Βασιλείου Κατερίνα
(μαθήτρια του Γ΄4 / 2022-2023)
