Πάντα είχα μiα απορία: «Τι σημαίνει κράτος δικαίου και πρόληψης στην Ελλάδα;». Τα τελευταία γεγονότα απέδειξαν ότι δεν υπάρχει κράτος δικαίου και πρόληψης. Όλα είναι ανοργάνωτα ∙ δεν υπάρχει πρόληψη ούτε για την υγεία, ούτε για την προστασία των πολιτών. Με την πανδημία έχουν καταρρεύσει τα νοσοκομεία ∙ γιατροί και νοσηλευτές στα όριά τους, οι ασθενείς στην ουρά αναμονής και στα ράντζα μη γνωρίζοντας, αν θα βρεθεί μία θέση στην εντατική για να σωθούν. Οι πολιτικοί απλώς παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια : « Δεν φταίμε εμείς, αλλά οι προηγούμενοι».
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε μία κατάσταση που απέδειξε πόσο ανεπαρκές είναι το κράτος. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι για ώρες, χωρίς ενημέρωση, χωρίς φαγητό και νερό, ηλικιωμένοι, παιδιά για μέρες χωρίς ζεστασιά. Όλα αυτά συνέβησαν, ενώ ήταν ενημερωμένο το κράτος εδώ και μέρες για τη σφοδρή κακοκαιρία.
Θέτω, λοιπόν, το ερώτημα: «Μήπως θα πρέπει εμείς οι κοινοί θνητοί να πάρουμε κάποια μέτρα; Μήπως θα πρέπει να αναλάβουμε κάποια πρωτοβουλία, ώστε να καλυτερεύσουμε τη δική μας ζωή, αλλά να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας; Να γίνουμε ενεργοί πολίτες, να ασπαστούμε τον εθελοντισμό και να κάνουμε πράξη το «βοηθάτε αλλήλους»; Ας προσπαθήσουμε, γιατί όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά και να γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά μας.
Σοφία Μιμή (μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου)
