Υπάρχουν άραγε;

Με τη διακήρυξη προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου 1948 δημιουργείται μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα, αφού για πρώτη φορά η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων ανατίθεται σε εξωκρατική οντότητα στην οποία εκχωρούνται εθνικά δικαιώματα. Για πρώτη φορά, επίσης, καθιερώνεται θεσμικά ένας εξωκρατικός εγγυητής των πανανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι κοινωνικοί αγώνες των ανθρώπων για μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς φόβο, με δημοκρατία, κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Στη σημερινή όμως εποχή γεννιέται ένα ερώτημα, κατά πόσο αυτά τα δικαιώματα υπάρχουν και εφαρμόζονται.

Σήμερα έχει ιδιαίτερη σημασία από κάθε άλλη φορά να εξετάσουμε αν τα δικαιώματα προστατεύονται. Η τωρινή παγκόσμια οικονομία της απάνθρωπης λογικής των νόμων της ελεύθερης αγοράς και οικονομίας έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια να έχει πολλαπλασιαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά το γεγονός πως είναι από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου, το ένα τέταρτο των κατοίκων της, δηλαδή περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι, κινδύνευαν από την απειλή της φτώχειας το 2011.

Ακόμη ένα δέον πρόβλημα είναι οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Άνθρωποι αφήνουν τα σπίτια τους για να βρουν μια καλύτερη ζωή, όμως δεν τους τη προσφέρει κανένας. Η Ρωσία, η Αμερική και η Ε.Ε συνεχίζουν ασταμάτητα τους πολέμους για οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να νοιάζονται για τις ζωές των ανθρώπων.

Η απάντηση στο ερώτημα αν σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα εφαρμόζονται και προστατεύονται, έρχεται από μόνη της. Καθημερινά τα δικαιώματα καταπατούνται ένα προς ένα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σε κρίση και χρέος όλων των ανθρώπων και κυρίως της νέας γενιάς είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων για ισότητα, ειρήνη και δημοκρατία σε όλο τον κόσμο. Γιατί σε όλους αξίζει ένας καλύτερος κόσμος. Γιατί αν σωθούν τα παιδιά υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.

Γεωργία Μήλιου