Η διαφορετικότητα είναι μια λέξη πολυδιάστατη. Διαφορετικότητα λοιπόν μπορεί να υπάρχει λόγω καταγωγής, επειδή είσαι ΑΜΕΑ, λόγω φύλου, λόγω ύψους, λόγω χρώματος μαλλιών, λόγω ηλικίας, λόγω, λόγω, λόγω……

Όμως μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει ένα κοινό, «ο άνθρωπος», οι αξίες του και προπάντων τα θέλω του. Οι άνθρωποι υιοθετούν από πολύ μικρή ηλικία προκαταλήψεις και στερεότυπα. Το διαφορετικό πάντα ,όμως, φοβίζει, θεωρείται αλλότριο, επικίνδυνο. Αντίθετα, οι όμοιοι με μας θεωρούνται ακίνδυνοι και κατά συνέπεια αποδεκτοί. Έτσι, δημιουργούνται κατηγορίες ανθρώπων στις οποίες αποδίδονται κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, με αποτέλεσμα να επέρχεται ο κοινωνικός τους αποκλεισμός και έτσι  αυτά τα άτομα βιώνουν τη χλεύη και τον εμπαιγμό.

Κάποτε όμως αυτό πρέπει να σταματήσει. Τίποτα δεν είναι διαφορετικό, εάν εμείς δεν το δούμε διαφορετικά. Οφείλουμε και πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους πρέπει ν” ακούμε και να μαθαίνουμε, γιατί η άγνοια προκαλεί θράσος ενώ η σκέψη δισταγμό. Καλό είναι πρώτα να σκεφτόμαστε και μετά να κρίνουμε. Γιατί εκείνο που μισείς μην το κάνεις στον άλλον. Βέβαια, αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές. Δεν πρέπει να θίγονται ή να προσβάλλονται προσωπικά δεδομένα, πρέπει πάντα να μαθαίνεις και να προσαρμόζεσαι. Γιατί η αληθινή αξία δε βρίσκεται στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά στην ψυχική ωραιότητα και στον ηθικό βίο.
Γιατί όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί ,αλλά όλοι οι άνθρωποι αξίζουμε το σεβασμό του άλλου. Μόνο μέσα σ” ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον όπου θα υπάρχουν όλοι οι άνθρωποι μαζί, όπου θα σέβονται τη διαφορετικότητα του άλλου, μόνο τότε είναι δυνατόν να προετοιμαστεί η κοινωνία επαρκώς για το αύριο. Γι” αυτό αποδεχόμαστε ότι η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να μας φοβίζει. Αντίθετα η διαφορετικότητα εμπλουτίζει την κοινωνία, την ομορφαίνει, τη χρωματίζει.

Γεωργία  Μήλιου