Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από δυσάρεστες ειδήσεις στο χώρο του αθλητισμού, συμβάντα που αμαυρώνουν το Ολυμπιακό ιδεώδες και τις αρχές του ευ αγωνίζεσθαι.. Η σωματική ευρωστία, η ψυχική ευεξία, η πνευματική καλλιέργεια καθώς και η όξυνση της αντίληψης είναι μόνο ένα κομμάτι από την συνολική προσφορά του αθλητισμού. Παρόλα αυτά, το κάποτε ιερό αυτό φαινόμενο έχει πάρει άλλη ανησυχητική  μορφή.

Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στη μετατροπή του αθλητισμού σε παραγωγική επένδυση βιομηχανιών μαζικής και παθητικής ψυχαγωγίας. Πιο συγκεκριμένα, για τη μετατροπή αυτή είναι υπεύθυνοι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι εταιρίες που λειτουργούν ως χορηγοί, αλλά και οι ίδιοι οι αθλητές. Τα τηλεοπτικά κανάλια προσπαθούν να διασφαλίσουν τα δικαιώματα που απαιτούνται για την προβολή των διαφόρων αθλητικών αγώνων, οι χορηγοί ελέγχουν σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό την διεξαγωγή των αγώνων και οι περισσότεροι –αν όχι όλοι – αθλητές δέχονται άκριτα αυτή την κατάσταση. Η εμπορευματοποίηση αυτή, μαζί με τον άκρατο υλισμό αφαιρούν από τον αθλητισμό όλες τις αρετές του, αμαυρώνοντας τις αρχές και τα ιδεώδη του.

Παράλληλα, αξιοσημείωτη είναι και η συμβολή του λεγόμενου «ντοπαρίσματος» στο φαινόμενο διαφθοράς αυτού του θεσμού. Τα τεχνικά και αθέμιτα αυτά μέσα δεν έχουν καμία σχέση με τη πραγματική σημασία του Ολυμπισμού. Πέρα από το γεγονός ότι ο τακτική αυτή της χρήσης αναβολικών είναι ανήθικη και άδικη προς τους υπόλοιπους αθλητές, μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμα προβλήματα και βλάβες στην υγεία του αθλητή. Βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και το φαινόμενο του «χουλιγκανισμού. Από τη στιγμή που ο φίλαθλος μετατρέπεται σε οπαδός και μάλιστα φανατικός, χάνεται όλη η σημασία του «ευ αγωνίζεσθαι».

Για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων απαιτείται η συμβολή τόσο της οικογένειας του ατόμου, όσο και του κοινωνικού συνόλου. Η σωστή αγωγή και εκπαίδευση των νέων ως προς τις αρχές και τις αξίες του

Ολυμπισμού, η απαλλαγή του αθλητισμού από τα οικονομικά/πολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες και η τιμωρία κάθε παραβατικής συμπεριφοράς των αθλητών ή συλλόγων είναι μερικά από τα μέσα εξυγίανσης των εκφυλιστικών αυτών φαινομένων. Έτσι, οι αθλητικές διοργανώσεις μπορεί να χάσουν ένα μέρος από το εντυπωσιακό θέαμα που προσφέρουν, αλλά τουλάχιστον θα υπηρετούν τις αξίες του «ευ αγωνίζεσθαι» και της ευγενούς άμιλλας.

Μαρία Σελενίτσα