γράφει η Αλεξάνδρα Χότζα
Το απόγευμα της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 μια παρέα νέων, ζευγάρια αγαπημένα, γονείς, παιδιά, φοιτητές ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής. Κάποιοι κουρασμένοι, κάποιοι γεμάτοι αναμνήσεις από το τριήμερο της Αποκριάς, κάποιοι απλώς για να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους… Μπήκαν στο τρένο αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ!
Πόσο εύκολα γκρεμίζονται τα όνειρα των ανθρώπων, πόσο εύκολα σκορπούν οι ελπίδες, πόσο εύκολα και ανέντιμα φεύγουν οι ψυχές; Ένα ανεύθυνο χέρι δεν γύρισε ποτέ το κλειδί και πολλοί άλλοι ανεύθυνοι τού όπλισαν το χέρι. Το νήμα της ζωής τόσων ανθρώπων κόπηκε τόσο άδικα και τόσο πρόωρα…
Τώρα μείναμε εμείς πίσω και δεν πρέπει να ξεχάσουμε! Πρέπει να γίνουμε όλοι μαζί μια φωνή, να υψώσουμε όλοι μαζί την ίδια γροθιά και να φωνάξουμε δυνατά «Φτάνει!». Για εμάς, για τα παιδιά και τις μανούλες που καρδιοχτυπούν για ένα μήνυμα, για μια απλή απάντηση «Ναι, μαμά, έφτασα…». Το τρένο πρέπει να φτάνει. Αυτός είναι ο προορισμός του, να κυλάει πάνω στις ράγες, να μπαίνει στους σταθμούς, να υποδέχεται τον επιβάτη και να βλέπει την εμπιστοσύνη στα μάτια του, να ξεχειλίζει από γέλια και «τιτιβίσματα».
Έχουμε χρέος και για όλους αυτούς που μας κοιτάζουν από ψηλά και περιμένουν… Οι νεκροί πάντα περιμένουν… να δουν μια ομορφότερη θέα… ένα καλύτερο αύριο… Πόσο συχνά έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου για την Κοιλάδα των Τεμπών:
Μες την κοιλά όπως τα λέω μες την κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γέρο όπως τα λέω είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος ….
Κι όποτε παά όπως τα λέω κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρέ όπως τα λέω πιάνει το τρένο από τ’ αυτί
«Μην την περνάς τη Γευγελή»…
(Καλλιτέχνης: Μάλαμας Σωκράτης, Άλμπουμ: Διάφανος)
Τι φταίει η Κοιλάδα… τι φταίει ο γερο πλάτανος… Εμείς φταίμε, οι άνθρωποι, οι παράφοροι και μαγκούφηδες σε αισθήματα και φρόνηση…
28 Φλεβάρη 2023 λίγο πριν τα μεσάνυχτα συνέβη
το μοιραίο δυστύχημα όπου χάθηκαν άδικα
