Βασιλική Μπαλιάφα
Ένα ερώτημα δύο απλών λέξεων! Λοιπόν … ποιος/ ποια είσαι; Μερικοί στην προσπάθειά τους να απαντήσουν ίσως πουν το όνομα και το επίθετό τους, την ηλικία και το επάγγελμά τους. Ίσως ένα τραγούδι. Ωστόσο, όντως αρκεί ένα όνομα για να περιγράψει ποιος αλήθεια είσαι; Άλλοι ίσως προσπαθήσουν να προσεγγίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο και να προσδιοριστούν δειλά-δειλά με επίθετα όπως δυναμικός, ευαίσθητος και μοναχικός. Αλλά γιατί η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μοιάζει τόσο δύσκολη;
Μετά από πολύ συλλογισμό προκύπτει μία μικρή αλήθεια. Για να περιγράψεις ποιος είσαι χρειάζεται μονάχα να εκφράσεις τον τρόπο που αγαπάς, αλλά και τον τρόπο που αφήνεις τους άλλους να σε αγαπήσουν. Τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεσαι και τον τρόπο που απομακρύνεις τον εαυτό σου από τα όνειρά του. Ή καλύτερα την προσπάθειά σου να μη γνωρίσεις τις επιθυμίες σου. Δεν είσαι ό,τι πέτυχες αλλά ό,τι κατάφερες να νιώσεις στην πορεία. Τον πόνο, την αγωνία, την απογοήτευση. Την ανακούφιση, την ασφάλεια, τη χαρά. Το ερώτημα, όμως, γιατί παραμένει αναπάντητο;
Λοιπόν, στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πολύ λίγα άτομα που γνωρίζουν τι συμβαίνει και το πιο πιθανό κανείς από αυτούς δε διαβάζει αυτό το άρθρο… Οι υπόλοιποι, είναι λιγότερο ικανοί; Όχι!!! Απλώς φοβούνται. Φοβούνται την απογοήτευση, αφού κοιτάξουν τον καθρέφτη του εαυτού τους. Το μαύρο πέπλο, που βάζουν μπροστά. Προσφέρει μία δικαιολογία, μία διέξοδο από το να προσπαθούν. Μερικές φορές κρυφοκοιτάνε κάτω από αυτό, αλλά βλέπουν μόνο ένα κομμάτι του πολυδιάστατου εαυτού τους. Έτσι, απογοητεύονται και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να σηκώσει το πέπλο. Μάλιστα, «χτίζουν» και ένα άγαλμα μπροστά από τον καθρέφτη, το οποίο αναπαριστά έναν ιδανικό άνθρωπο, δίχως ατέλειες και αδυναμίες. Κάθε φορά που το κοιτάνε ο φόβος αυξάνεται και το πέπλο σιγά-σιγά μετατρέπεται σε τοίχο με θεμέλια, την ανασφάλεια.
Πώς μπορεί, όμως, να γκρεμιστεί ο τοίχος; Ο μοναδικός που μπορεί να τον ισοπεδώσει, παρασέρνοντας και το άγαλμα στην πορεία, είναι ο ίδιος ο δημιουργός του. Ο τοίχος θα αρχίσει να πέφτει σιγά-σιγά με κάθε ζωγραφιά που δημιουργείς, με ένα νέο άθλημα και κάθε ταξίδι που αποφασίζεις να ξεκινήσεις. Όταν επιλέξεις να ακολουθήσεις οτιδήποτε σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο, η γη θα αρχίσει να τρέμει και τα θεμέλια του τοίχου θα υποχωρούν, το αληθινό πρόσωπο θα αναδειχθεί! Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να ανακαλύψεις τι κάνει το δικό σου τοίχο να πέσει, ποιο ρήγμα προκαλεί τον δικό σου σεισμό! Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται κρυμμένη οπουδήποτε. Στην τέχνη, στη μαγειρική, στις επιστήμες. Στα πιο απίθανα μέρη! Μόλις τη διακρίνεις μην απομακρυνθείς αλλά αγκάλιασε τα συναισθήματα που σου προσφέρει.
Όμως, οφείλεις να γνωρίζεις ότι η διαδικασία διαρκεί πολύ και πριν ξεκινήσεις το γκρέμισμα να θυμάσαι ότι ο δρόμος είναι μακρύς η αμφιβολία συνεχώς θα αυξάνεται και οι δυσκολίες θα φαντάζουν αξεπέραστες. Οι στίχοι ενός τραγουδιού των PINK είναι οι εξής:
“Where there is desire, there is gonna be a flame. Where there is a flame, someone’s bound to get burned. But just because it burns doesn’t mean you’re gonna die. You’ve gotta get up and TRY!”
Ναι, θα πονέσεις. Όσο πλησιάζεις τον καθρέφτη ο φόβος, η απαισιοδοξία και η κούραση θα γίνονται ολοένα και πιο έντονα. Υπομονή! Να θυμάσαι ότι η ικανοποίηση θα έρθει μόλις σηκώσεις το πέπλο. Μερικές φορές στη διαδρομή ίσως νιώσεις μοναξιά. Ωστόσο, σίγουρα θα υπάρξουν άτομα που θα σε βοηθήσουν να γκρεμίσεις τον τοίχο. Πρόσεξε μόνο να μην επιλέξεις τα άτομα που θα σε βοηθήσουν να τελειοποιήσεις το μαρμάρινο προσωπείο.
Τελικά, το πιο πιθανό είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι. Υπάρχουν όμως τρόποι να το ανακαλύψεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση, γιατί η επιθυμία ήδη υπάρχει. Ο καθένας έχει την ανάγκη να γνωρίσει τον εαυτό του. Μη διστάζεις. Προσπάθησε! Σήκωσε το πέπλο και κοίταξε τον καθρέφτη.
Ανακάλυψε: Π ο ι ο ς π ρ α γ μ α τ ι κ ά ε ί σ α ι!
