Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου  Τράντου Αθηνά & Πούλιου Κυριακή

Λίγες μέρες μείνανε μόνο μέχρι την ομορφότερη γιορτή του χρόνου. Μικροί και μεγάλοι ανυπομονούν, κάνουν σχέδια, οργανώνουν ταξίδια, προσκαλούν τους φίλους και συγγενείς στο σπίτι. Οι προετοιμασίες για την υποδοχή των Χριστουγέννων γίνονται με πολλή χαρά.

Οι άνθρωποι στολίζουν Χριστουγεννιάτικα δέντρα και διακοσμούν τα δωμάτια τους με χειροτεχνίες και στολίδια. Τα σπίτια γεμίζουν με τις μυρωδιές των φρεσκοψημένων γλυκών. Κάθε χρόνο οι ίδιες διαφωνίες για τα κάλαντα. Πόσα άτομα; Τι ώρα; Και τέλος η μοιρασιά. Μετά την εκκλησία, ακολουθεί το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τα λαχταριστά φαγητά και τα  λαμπρά δώρα.

Κάπως έτσι πιστεύουμε ότι γιορτάζουμε πραγματικά τα Χριστούγεννα. Ή μήπως όχι;

Ας σκεφτούμε, τι θα γινόταν, αν επισκεπτόμασταν τον γείτονα μας που είναι μόνος; Αν λέγαμε τα κάλαντα σε νοσοκομεία, χωρίς να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα; Αν αφήναμε στην πόρτα κάποιας οικογένειας που δυσκολεύεται βιβλία και παιχνίδια; Αν ζητούσαμε συγγνώμη από όσους πληγώσαμε και αν συγχωρούσαμε όσους μας πλήγωσαν;

Πράγματι, αν περνούσαμε κάπως έτσι τις γιορτινές μέρες, τότε θα νιώθαμε την πραγματική χαρά των Χριστουγέννων και θα καταλαβαίναμε το βαθύτερο νόημα της γιορτής αυτής.