Από την μαθήτρια της Β΄Λυκείου Ιωάννα Παπαγεωργίου Μπλαιρ.
Το 1950-1960 στην Ελλάδα κυκλοφορούσε έντονα ο όρος «τεντιμπόης». Τεντιμπόης ήταν ο νεαρός που είχε παραβατική συμπεριφορά, διέπραττε το έγκλημα της εξύβρισης και το πιο σημαντικό, πέταγε γιαούρτια σε αυτοκίνητα και περιουσίες άλλων ανθρώπων.
Μαρτυρίες λένε πως ο «πόλεμος των γιαουρτιών» ξεκίνησε μεταξύ Ελλήνων και Αμερικανών καθώς οι Έλληνες τους ζήλευαν ,κυρίως για τα πλούτη τους, και αργότερα συνέχισαν να το κάνουν συστηματικά στον κόσμο που οι ίδιοι έκριναν ότι το αξίζει.
Το 1958 εκδόθηκε ο νόμος 4000 περί τεντιμποϊσμού που δείχνει καθαρά ότι η τότε κυβέρνηση έβρισκε όχι μόνο προσβλητικό αλλά και επικίνδυνο το γιαούρτωμα. Οι νεαροί που πιάνονταν να πετάνε γιαούρτια αναγκάζονταν να υποστούν παραδειγματική τιμωρία και να γίνουν αντικείμενα χλευασμού. Αρχικά τους κούρευαν γουλί και στην συνέχεια τους έσκιζαν τα παντελόνια. Το αποκορύφωμα όμως θα ήταν πως τους υποχρέωναν να φοράνε μια ταμπέλα που να λέει «ΕΙΜΕΘΑ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ ΠΕΤΑΞΑΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΟΣ».
Το 1960 τελειώνει επιτέλους ο πόλεμος με τους τεντιμπόηδες αφού κουράστηκαν τα κουρέματα και τον μόνιμο χλευασμό και αποφασίζουν να προσαρμοστούν στην κοινωνία αφού όμως χάθηκαν και οι αρχικοί τεντιμπόηδες δηλαδή οι «ηγέτες» τους.
