Γράφει η μαθήτρια της Γ” τάξης, Μακρή Αγγελική
Ο Σωκράτης ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος που πιθανολογείται ότι γεννήθηκε στην Αλωπεκή πόλη στον δήμο Αντιοχίδας (περιοχή στην Αρχαία Αθήνα) και απεβίωσε 15 Φεβρουαρίου 399 π.Χ.
Ήταν γιος της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου. Ο πατέρας του υπήρξε λιθουργός και η μητέρα του μαία. Κατά την διάρκεια της ζωής του παντρεύτηκε δύο φορές λόγω έλλειψης κατανόησης από την πρώτη σύζυγο του ,την Ξανθίππη, με την οποία απέκτησε τρεις γιους, τον Λαμπροκλή, τον Σωφρονίσκο και τον Μενέξενο. Έπειτα παντρεύτηκε την κόρη του δίκαιου Αριστείδη, την Μυρτώ. Ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου και σύμφωνα με τον Πλάτωνα, διακρίθηκε σε τρεις εκστρατείες· στην πολιορκία της Ποτίδαιας το 432 π.Χ., στη μάχη του Δηλίου το 424 π.Χ. και στη μάχη της Αμφίπολης το 422 π.Χ. Η οικογένειά του βρισκόταν σε μία αρκετά καλή οικονομική κατάσταση με αποτέλεσμα να λάβει και την εκπαίδευση που του αναλογούσε. Η εκπαίδευση του βασίστηκε στην γραφή, στην ανάγνωση, στη μουσική, στην ποίηση, καθώς και στη γυμναστική. Ο Σωκράτης δούλεψε και στο πλευρό του πατέρα του.
Ο Σωκράτης κέρδισε το ενδιαφέρον κυρίως της νεολαίας. Είχε ένα χώρο περιτριγυρισμένο από στενούς φίλους με προέλευση από αριστοκρατικές οικογένειες. Πρόκειται για έναν όμιλο και όχι σχολή, διότι ο Σωκράτης δεν έκανε συχνά διαλέξεις και σε αντίθεση με τους άλλους φιλόσοφους δεν θέλησε να εισπράξει ποτέ χρήματα από τους μαθητές του που παρακολουθούσαν τις ομιλίες του. Γνωστοί από τους μαθητές του υπήρξαν ο Πλάτων και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδων στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη. Το παρουσιαστικό του ήταν άσχημο και συχνά τον αποκαλούσαν κοροϊδευτικά Σάτυρο λόγω της πλακουτσωτής μύτης του . Τα μάτια του οριακά προεξείχαν από το πρόσωπο του. Περπατούσε ξυπόλητος και είχε μόνο ένα ένδυμα, έτρωγε και έπινε ελάχιστα.
Ο φιλόσοφος και άλλοι τέσσερις άνδρες κλήθηκαν να συλλάβουν ένα πολίτη ο οποίος ήταν αντίθετος στο καθεστώς της εποχής.Ο ίδιος όμως αρνήθηκε με αποτέλεσμα να παράβει τους νόμους της εποχής και να τον συλλάβουν. Δικάστηκε στο Δικαστήριο της Ηλείας και κατηγορήθηκε για άρνηση πίστης στην επίσημη κρατική θρησκεία . Ο ίδιος πρότεινε την ποινή του, δηλαδή την πληρωμή του προστίμου μιας μονάδας ασημιού, γιατί αυτο ήταν το μόνο που κατείχε από την περιουσία του ,αλλά οι ένορκοι αρνήθηκαν και του επέβαλλαν την θανατική ποινή. Ο Σωκράτης από την άλλη διέθετε την άδεια να ζήσει στην εξορία ,αλλά δεν θέλησε να το δεχτεί. Ο θάνατος του καθυστέρησε με απόφαση του δικαστηρίου,παρολα αυτά ο ίδιος απέρριψε όλες τις προτάσεις των φίλων του για απόδραση. Έτσι, ο Σωκράτης αποδέχθηκε την απόφαση του δικαστηρίου και, όταν ήρθε η ώρα, ήπιε το κώνειο.
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, το «ἓν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα», δηλαδή »ένα γνωρίζω πως τίποτα δεν γνωρίζω» ένα από τα πολύ σοφα λόγια του συνδέεται επίσης με την απάντηση της Πυθίας πως o Σωκράτης είναι σοφότερος, αφού είχε επίγνωση της άγνοιάς του.
