Η Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου του 1952 ξημέρωσε με το Λονδίνο να έχει καλυφθεί από ένα παχύ στρώμα ομίχλης. Εκείνη την ημέρα κανείς δεν έδωσε σημασία στο φαινόμενο. Εξάλλου ήταν κάτι το συνηθισμένο για την αγγλική πρωτεύουσα.
Η ομίχλη όμως ήταν βαριά, σαν πέπλο κουρτίνας και δεν έλεγε να φυσήξει και λίγος αέρας για να την «σπάσει». Η θερμοκρασία το βράδυ έπεσε αρκετά και οι Λονδρέζοι όπως ήταν φυσικό άναψαν τα τζάκια, και τις σόμπες.
Σύμφωνα με μελέτες, ένα τζάκι εκλύει στην ατμόσφαιρα 30 φορές περισσότερους ρύπους απ’ ό,τι ένας καυστήρας πετρελαίου πολυκατοικίας 25 διαμερισμάτων, επομένως είναι σαφές ότι σε περιοχές όπου οι κάτοικοι καταφεύγουν στην συγκεκριμένη λύση για οικιακή θέρμανση, η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται υπέρμετρα από επιβλαβείς ρύπους.
Η ατμόσφαιρα επιβαρύνθηκε με μονοξείδιο του άνθρακα, με οξείδιο του αζώτου και όλα αυτά ήρθαν και «κάθισαν» επάνω στην ομίχλη. Πλέον στην ατμόσφαιρα είχε διοχετευτεί τεράστια ποσότητα καπνού.
Και την ίδια ώρα συνέχιζε να μη φυσάει στην πόλη. Το φωτοχημικό νέφος την σκέπασε από άκρη σε άκρη. Ο ουρανός έγινε ασυνήθιστα σκοτεινός ακόμη και την ημέρα και η ομίχλη μετατράπηκε σε αιθαλομίχλη.
Το φαινόμενο που ονομάζεται «Great Smog» κράτησε πέντε ολόκληρες ημέρες, με αποτέλεσμα τους κατοίκους του Λονδίνου να αναζητούν λίγο καθαρό αέρα
Στις επόμενες τέσσερις ημέρες, 12.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ενώ 150.000 ήταν εκείνοι που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Την ζωή τους έχασαν και δεκάδες ζώα που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν.
Τα κύρια αίτια των περισσότερων θανάτων, ήταν οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, όπως βρογχοπνευμονία και οξεία πυώδης βρογχίτιδα, καθώς και η έλλειψη οξυγόνου. Τα περισσότερα θύματα ήταν παιδιά, ηλικιωμένοι και άτομα ευπαθών ομάδων. Η μόλυνση φυσικά προκάλεσε σε πολλούς ερεθισμούς στα μάτια, δυσφορία και λιποθυμικές τάσεις.
Πήγες:
https://www.in.gr/megali-omixli-tou-londinou
https://www.enimerotiko.gr/kosmos/i-foniki-omichli-toy-1952
http://magazine.noa.gr/archives/4864
Αρθρογράφοι: Βασιλάκου Άρτεμις, Βερώνης Γιώργος
