ΕΡ. Καλησπέρα κ. Γιώργο, θα θέλαμε να μας ενημερώσετε για το επάγγελμά σας;

ΑΠ. Είμαι γιατρός στους « Γιατρούς χωρίς σύνορα » και συγκεκριμένα παιδίατρος.

ΕΡ. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τους Γιατρούς χωρίς σύνορα;

ΑΠ.  Είχα δει και μία διαφήμιση στην τηλεόραση που αναφερόταν στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα οι οποίοι ζητούσαν εθελοντές. Έκανα αίτηση. Θα πω ψέματα αν ισχυριστώ ότι ξεκίνησα για να σώσω τον κόσμο. Ήθελα απλώς να ταξιδέψω και να κάνω κάτι που με γεμίζει, και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ήταν κάτι που με εξέφραζε ως φιλοσοφία. Μου αρέσει η περιπέτεια. Έλεγα ότι δεν κάνω ένα απλό ταξίδι, αλλά βοηθάω όσους έχουν ανάγκη. Όπου κι αν πηγαίνω δεν γνωρίζω απλά την χώρα, κυρίως γνωρίζω την κοινωνία. Στην αρχή ξεκίνησα γιατί μου άρεσε και τώρα γιατί με γεμίζει.

ΕΡ. Πόσα χρόνια βρίσκεστε στην οργάνωση;

ΑΠ. Περίπου  δέκα (10) χρόνια.

ΕΡ. Για να ακολουθήσει κάποιος τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα χρειάζεται να έχει κάνει ανάλογες σπουδές;
ΑΠ. Χρειάζεται ισχυρή θέληση για να ασχοληθείς με αυτό το πράγμα. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να σε πάρουν, δεν θα σε βάλουν σε τέτοια ψυχολογική διαδικασία. Από εκεί και πέρα χρειάζεται την ανάλογη εμπειρία και γνώση στο αντικείμενο που πρόκειται να εργαστεί. Εξίσου σημαντικό είναι να έχει το κάθε άτομο ευελιξία και αντοχές για τις ψυχολογικές και σωματικές κακουχίες.

ΕΡ. Εσείς έχετε αλλάξει μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια;

Βλέπω τον κόσμο διαφορετικά πλέον, πιο αισιόδοξα. Αρχίζεις να εκτιμάς τα μικρά πράγματα, την κάθε μέρα…. Τα βλέπω όλα με άλλο  μάτι.

ΕΡ. Η φράση: «Η δουλειά μου είναι η ζωή μου» σας εκφράζει;
ΑΠ. Η δουλειά μου δεν είναι η ζωή μου. Είναι απλά ένα κομμάτι της. Όταν φεύγω από το χώρο εργασίας αυτό αναστέλλεται και ξεκινάει άλλο, εξίσου ενδιαφέρον.