ΒΟΛΛΕΥ

Η πετοσφαίριση είναι ένα ομαδικό ολυμπιακό άθλημα , το οποίο παίζεται από ανδρικές και γυναικείες ομάδες των έξι παικτών. Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο παράρτημα της ΧΑΝ του Χόουλιοκ, στην πολιτεία Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα ομαδικό παιχνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμών, επινόησε το βόλεϊ. Αρχικά ονόμασε το παιχνίδι «μιντονέτ». Το όνομα βόλεϊ δόθηκε λίγο αργότερα, έπειτα από έναν αγώνα επίδειξης, μάλλον από τον Άλφρεντ Χάλστιντ.Το νέο άθλημα διαδόθηκε πολύ γρήγορα, κυρίως μέσω των παραρτημάτων της Χ.Α.Ν. στις πολιτείες των ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου από τους Αμερικανούς στρατιώτες. Αρχικά παιζόταν με διάφορες μπάλες. Το 1900 κατασκευάστηκε η πρώτη ειδική μπάλα βόλεϊ. Το 1947 ιδρύθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης στο Παρίσι, η οποία διαμόρφωσε ενιαίους διεθνείς κανονισμούς. Το 1963 ιδρύθηκε και Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πετοσφαίρισης. Το 1964 αποτέλεσε σημαντική χρονιά για το βόλεϊ, αφού εντάχθηκε στο πρόγραμμα της Ολυμπιάδας του Τόκιο, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες

.

ΤΕΝΝΙΣ

Η Αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τένις είναι ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι.

Οι παίκτες χρησιμοποιούν ρακέτες για να χτυπήσουν μια κοίλη λαστιχένια σφαίρα που καλύπτεται με χνουδωτό ύφασμα πέρα από ένα δίχτυ στο γήπεδο του αντιπάλου. Με προέλευση την Ευρώπη, προς το τέλος του 19ου αιώνα, η αντισφαίριση διαδόθηκε πρώτα σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των ανώτερων   κοινωνικών   στρωμάτων.Η αντισφαίριση είναι για μια ακόμη φορά ολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, από όλες τις ηλικίες, και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.

ΚΕΡΛΙΝΓΚ

Το κέρλινγκ (curling) είναι ομαδικό άθλημα, που παρουσιάζει ομοιότητες με τα παιχνίδια bowls και shuffleboard. Παίζεται από δύο ομάδες, αποτελούμενες από μία τετράδα παικτών η καθεμιά σε ένα ορθογώνιο στρώμα από πάγο, ο οποίος είναι παρασκευασμένος με ιδιαίτερη προσοχή. Οι ομάδες γυρίζουν σέρνοντας στον πάγο βαριές πέτρες με λεία επιφάνεια από γρανίτη με σειρά ομόκεντρων κύκλων προς το στόχο τους, που ονομάζεται «σπίτι» (house). Δύο άτομα με σκούπες συνοδεύουν τους συμπαίκτες. Το σκούπισμα εξυπηρετεί στο να λειανθεί ο πάγος από τους πολλούς μικρούς κρυστάλλους που εμποδίζουν την πέτρα να ολισθαίνει. Κάθε αγώνας περιλαμβάνει 10 innings (ή ends). Για κάθε πέτρα που είναι πιο κοντά στον μπλε, κεντρικό κύκλο (tee) κερδίζει ένα πόντο η κάθε ομάδα. Στόχος είναι να φέρει η ομάδα τις περισσότερες πέτρες κοντά στο κέντρο. Η περίπλοκη φύση του αθλήματος έκανε ορισμένους να αναφέρονται σε αυτό ως «σκάκι πάνω στον πάγο».

ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

 Το Water polo είναι ένα ομαδικό άθλημα «επαφής» με κύρια χαρακτηριστικά την δύναμη, την ταχύτητα και την αντοχή. Η ικανότητα χειρισμού της μπάλας μαζί με την κολυμβητική ικανότητα είναι εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία στην μορφή του αθλήματος σήμερα, και χαρακτηρίζεται από μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με την στατική μορφή του αθλήματος των προηγούμενων δεκαετιών. Κάθε ομάδα αποτελείται από13 παίκτες από τους οποίους οι 7 αγωνίζονται  σε κάθε χρονική στιγμή (ένας από τους 7 είναι ο τερματοφύλακας και φορά κόκκινο σκουφάκι). Οι παίκτες δεν μπορούν να πατούν στον βυθό της πισίνας ούτε να ακουμπούν στα πλαϊνά της, ενώ είναι υποχρεωμένοι με βάση τους κανονισμούς να πιάνουν την μπάλα με το 1 χέρι ενώ μόνο ο τερματοφύλακας μόνο δικαίωμα να πιάνει την μπάλα με τα 2 χέρια.
Ο τυπικός αθλητής του πόλο είναι αρκετά ψηλός, δυνατός, έχει αντοχή, ταχύτητα και καλή τεχνική κατάρτιση. Το παιχνίδι διαρκεί 4 περιόδους των 8 λεπτών, ενώ ανάμεσα από την 1η – 2η και 3η – 4η περίοδο.

ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ

Πρόκειται για ένα συναρπαστικό σπορ, το οποίο αργά αλλά σταθερά βρίσκει φανατικό κοινό και στη χώρα μας. Οι αθλητές σκαρφαλώνουν πάνω στο βράχο χρησιμοποιώντας το ανάγλυφο της επιφάνειας, δηλαδή τα σημεία (εσοχές, εξοχές, χαραμάδες κ. ά.) για να στηριχτούν ή να πατήσουν. Η συγκίνηση είναι έντονη, το θέαμα μοναδικό. Πρόκειται για ένα άθλημα που γυμνάζει όσο κανένα άλλο το σώμα, ενώ βελτιώνει την πνευματική δύναμη.Στόχος είναι μόνο η κορυφή. Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται συγκέντρωση, συντονισμός, ευλυγισία, καλή φυσική κατάσταση, υπομονή, καθαρό μυαλό, τόλμη αλλά και φαντασία. Πάνω απ” όλα όμως χρειάζεται έναν καλό -και εμπιστοσύνης- σύντροφο, ο οποίος ονομάζεται «σχοινοσύντροφος». Πρόκειται για το άτομο που θα ασφαλίζει και θα ξεκουράζει τον αναρριχητή σε κάποια σημεία της διαδρομής. Η δυσκολία της διαδρομής εξαρτάται από την κλίση και την ποιότητα του πεδίου αλλά και από τα πιασίματα.

Τσανακτσίδου Παναγιώτα

Χατζηγιάννη Αννέτα

Τσακνάκη Βάγια