Το χρονικό της τριήμερης

Μετά από τόσα χρόνια που συνυπάρχουμε σ” αυτό το μικρό σχολείο και ύστερα από πολλές εκδρομές που έχουμε κάνει μαζί, θες η αύρα τους, θες η έντονη προσωπικότητά τους, στο τέλος με επηρέασαν οι φιλολογίνες μας. Είπα να δοκιμάσω φέτος κάτι διαφορετικό. Το χρονικό της τριήμερης στην Αθήνα δοσμένο αλλιώς. Πάντα λέω στα παιδιά ότι η προσπάθεια μετράει. Προσπάθησα λοιπόν…

Νωρίς νωρίς βρεθήκαμε έξω από το σχολείο,

το τρένο να προλάβουμε με το λεωφορείο.

Πεντέμιση ήταν το πρωί, δεν είχε ξημερώσει

και όλα τα μπαγάζια μας τα είχαμε φορτώσει.

Το τρένο ήταν φοβερό, μπορούσες να βαδίσεις,

μπορούσες και να σηκωθείς, μπορούσες να καθίσεις.

Οι ώρες δεν περνούσανε παρόλο που μιλούσαμε.

Πλήγμα βαρύ το ίντερνετ κι όλα τα δεδομένα,

κάπου μες τα λαγκάδια ακόμα είναι χαμένα.

Κι έτσι χωρίς ανάρτηση φτάσαμε στην Αθήνα

και κάναμε εξάσκηση φτάνοντας στην Ραφήνα.

Πήγαμε σ’ ένα θωρηκτό που θύμιζε πρωθυπουργό.

Οι ναύτες ήτανε προσεκτικοί μα όχι και οι αξιωματικοί.

Κάποια στιγμή αράξαμε σ’ ένα ξενοδοχείο

που θα ‘τανε το σπίτι μας μαζί και το σχολείο.

Αφού τις βαλιτσούλες μας βάλαμε στα δωμάτια

φαγάκι φάγαμε καλό με γουρλωμένα μάτια.

Τους άστεγους ταράξαμε που ήταν στο παρκάκι

καθώς εμείς βαδίζαμε, να πάμε θεατράκι.

Η πρώτη μέρα τέλειωσε με επιτυχία

με άρτους και θεάματα, χωρίς καμιά πικρία.

Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό και πήραμε όλοι πρωινό.

Με το Μιχάλη οδηγό, τρυπώσαμε και στο μετρό.

κι ακούγαμε με προσοχή την όμορφη Αγγελική!

Για τριακόσιους έλεγε κι όχι του Λεωνίδα

τόσοι είναι και οι βουλευτές, ουτ’ έναν ‘γω δεν είδα.

Οι εύζωνοι έξω απ’ την Βουλή θα κάνανε την αλλαγή

Μιας κι ήτανε η Κυριακή ήταν πολλοί, ήταν πολλοί.

Πορεία προς το αρχαιολογικό, που είναι μουσείο κλασικό.

Στο δρόμο είδαμε πολλά και θαυμαστά και λυπηρά.

Στου πολυτεχνείου την αυλή κείτονταν η καταστροφή.

Αντί να ακούσουμε βιολί από έναν σούπερ βιολιστή,

σε κάποιο φίνο ρεστοράν, εκεί που στα αυτιά βαράν,

Εξήντα μία οι κοιλιές που γουργουρήσανε, το ρεσιτάλ το δώσανε.

Και πήραμε το λεωφορείο για το ξενοδοχείο.

Φάγαμε κι ήτανε καλά! Στηλώσανε όλα τα κορμιά!

Της Πλάκας τις ανηφοριές δεν τις θαυμάσαμε που λες.

Μόνο τις προσπεράσαμε, Μοναστηράκι φτάσαμε.

Εκεί άλλος πήρε ένα γλυκό ή παγωτό λαχταριστό.

Βόλτες μες τα μικρά στενά, τα ιστορικά, τα αυθεντικά.

Ώριμο βράδυ ήτανε πια, με τα στολίδια τα καλά,

που ξεφαντώσαμε τρελά, μες του Ψυρρή τη γειτονιά!

Και να! Ξημέρωνε κι αυτό το πρωινό μας το στερνό

μας βρήκε με στυλ μοναδικό στον Βράχο πάνω τον Ιερό!

Εκείνες της Πλάκας τις ανηφοριές που προσπεράσαμε εχθές

να που τις περπατήσαμε και ναι τις κατακτήσαμε!

Κι ήρθε η ώρα που ξανά, στη ράγα επάνω να τσουλά,

στο τρένο της επιστροφής πάλι βρεθήκαμε εμείς!

20161119_160401

 

 20161119_15541020161120_09472820161120_231010 20161120_094728 20161120_095031 20161120_10492120161120_105143 20161120_231443 20161121_114700_006 20161121_121248 20161121_125316 20161121_125839

 

Λίτσα Μπίσκα

 

Top