Η ελεημοσύνη είναι η ανιδιοτελής προσφορά προς τον συνάνθρωπό μας, ο οποίος βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Είναι γεγονός ότι  η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πτώση ηθικών αξιών. Παρ’ όλα αυτά κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι ελεήμονες. Εξάλλου η ελεημοσύνη υψώθηκε ως μέγιστη αρετή εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου εντιμότητας του ανθρώπου. Με αυτή επωφελείται και ο ελεήμων αλλά και το αντικείμενο της πράξης. Ο ελεήμων αισθάνεται ψυχική εφορία, γεγονός που είναι λογικό, αφού η σκέψη ότι βοηθούμε κάποιον, ο οποίος έχει ανάγκη, μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτή τη ζωή. Έτσι τα μικροπροβλήματα του καθενός φαντάζουν ασήμαντα. Από την άλλη πλευρά, όπως είναι προφανές, και το αντικείμενο της πράξης ευνοείται, αφού του προσφέρεται βοήθεια. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τη συμπόνια των συνανθρώπων τους και ζητούν βοήθεια χωρίς να τη χρειάζονται. Στην περίπτωση αυτή ο ελεήμων εξακολουθεί να ευνοείται, ενώ το αντικείμενο της πράξης πιστεύει ότι επωφελείται. Στην πραγματικότητα αισθάνεται ενοχές και θα το αντιληφθεί με το πέρασμα του χρόνου.

    Εύλογα, λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ελεημοσύνη είναι θετική και λυσιτελής για όσους συμμετέχουν πραγματικά σε αυτήν.     

                                                                                                                Δημήτρης Συγγούνης