Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας, με την εξέλιξη και την πρόοδο της τεχνολογίας, η επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, τα οποία βρίσκονται και σε διαφορετικές πλευρές του πλανήτη, μπορεί να είναι η καλύτερη δυνατή καθώς υπάρχουν όλα εκείνα τα μέσα που μπορούν να την ενισχύσουν.

    Επικοινωνία ονομάζεται η διαδικασία απαλλαγής πληροφοριών, απόψεων, σκέψεων, συναισθημάτων και ιδεών μεταξύ δύο ή περισσοτέρων προσώπων.Παρά την όλη εξέλιξη, όμως, συχνά παρατηρείται δυσκολία σωστής και καθαρής επικοινωνίας ανάμεσα στα άτομα.

     Αρχικά, η επικοινωνία μεταξύ μικρότερων και μεγαλύτερων ηλικιών και κυρίως παιδιών-γονέων, είναι αρκετές φορές μη αποδοτική και καταλήγει σε διαπληκτισμούς. Όπως είναι γνωστό, οι απόψεις και οι συνήθειες διαφέρουν μεταξύ των γενεών και κάθε γενιά δρα με βάση την εποχή και το κλίμα μέσα στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε. Οι συνήθειες δύσκολα αλλάζουν και είναι λογικό ο καθένας να υποστηρίζει την άποψή του γι αυτό και μερικές φορές η επικοινωνία καθίσταται αδιέξοδη με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εντάσεις.

     Επιπλέον, με βάση τις ανωτέρω αντιλήψεις, η επικοινωνία ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών μπορεί να είναι δυσχερής. Αναλυτικότερα, η ακραία πίστη σε παραδόσεις και συνήθειες, θρησκευτικές και μη, δημιουργεί εντάσεις και η προσέγγιση των  απόψεων γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Οι ισχυρές πεποιθήσεις προφανώς και δεν στηλιτεύονται, αρκεί βέβαια να μην κατακρίνουν ή μειώνουν τις αντίθετες και ως εκ τούτου να επιτρέπουν μια ήρεμη επικοινωνία χωρίς διάθεση να υποτιμάται κανένας από τους συμμετέχοντες στον διάλογο αλλά και να μην στοχεύουν στην αποδοχή μέσω απειλών των θέσεων που εκπροσωπούν αυτοί.

     Τέλος, ο εγωισμός των ανθρώπων υπερβαίνει μερικές φορές τα όρια και δυσχεραίνει την επικοινωνία. Η υποστήριξη των προσωπικών απόψεων είναι αποδεκτή όσο επιτρέπεται στο συνομιλητή να εκφράζει ελεύθερα και χωρίς δισταγμούς τη γνώμη του.  Όταν όμως  ο ένας από τους συνομιλητές προσπαθεί να επιβάλλει τη γνώμη του, χωρίς να ακούει και να επεξεργάζεται τις νέες πληροφορίες, η επικοινωνία δεν επιτυγχάνει το στόχο της και συνήθως καταλήγει σε συγκρούσεις. Η έλλειψη χρόνου και οι καταιγιστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας εννοείται πως δεν διευκολύνουν την διεξαγωγή ενός ήρεμου και γόνιμου διαλόγου και εντείνουν την ασυνεννοησία και την παρερμηνεία των θέσεων των συνομιλητών. 

    Ανακεφαλαιώνοντας, υπάρχουν πολλοί λόγοι, οι οποίοι δυσκολεύουν την επικοινωνία, παρ’ όλα αυτά η ισορροπημένη αντιμετώπιση από πομπούς και δέκτες συμβάλλει σε μια ολοκληρωμένη και αποδοτική συνομιλία.

                                                                                                                Μυρτώ Μουστακάκη