Από την Πωλίνα Μπράτη, μαθήτρια Β ΄Λυκείου
Στη σημερινή κοινωνία, δεν συμμετέχουν όλες οι ηλικιακές βαθμίδες στον ίδιο βαθμό στα δημόσια ζητήματα. Η διαφορετική νοοτροπία, οι αντικρουόμενες απόψεις και ο τρόπος σκέψης του κάθε ατόμου που διαφέρει από άτομο σε άτομο, από τόπο σε τόπο και από ηλικία σε ηλικία δημιουργούν χάσματα και πυροδοτούν το επαναστατικό πνεύμα που σιγοβράζει στα μυαλά των νέων.
Με το πέρασμα των χρόνων όλο και λιγότεροι νέοι ασχολούνται με τα κοινά μιας και το αίσθημα της αδικίας είναι αρκετά έντονο. Πρώτα από όλα, οι θεσμοί έχουν χάσει το κύρος τους και η ατιμωρησία είναι ένα συχνό φαινόμενο. Είναι επόμενο, λοιπόν, οι νέοι να μην βρίσκουν το δίκιο τους με αποτέλεσμα να απογοητεύονται και να εναντιώνονται απέναντι στο κράτος.
Επιπλέον, οι επικρατούσες συνθήκες δεν τους δίνουν κίνητρο να προσπαθήσουν να αλλάξουν τα δεδομένα της σημερινής κοινωνίας προς το καλύτερο και να επιβληθούν όταν νιώθουν πως αδικούνται.
Επιπρόσθετα, η απραξία των κυβερνητών ωθεί τους νέους στην παραίτησή τους από τα δημόσια ζητήματα αφού τους αποθαρρύνει από το να προσπαθήσουν να δράσουν. Ταυτόχρονα, τους διδάσκει όχι να λύνουν ένα πρόβλημα αλλά απλά να το αγνοούν. Είναι κι αυτό μια λύση. Σαφώς, οι νέοι επηρεάζονται από τον κόσμο γύρω τους με αποτέλεσμα να υιοθετούν τις συνήθειες του και έτσι η κοινωνία να μην προχωράει μπροστά.
Τέλος, η έλλειψη αξιακού συστήματος συνδέεται άμεσα με τις πράξεις και αντιλήψεις των νέων. Αυτό συμβαίνει επειδή οι αξίες διδάσκονται από την οικογένεια και το σχολείο όπου εκεί δεν υπάρχει ανθρωποκεντρική
